Doe mee: Community of Practice Nieuw Organiseren gaat online!

Heb jij op dit moment een veranderambitie of opgave in het publiek of sociaal domein en ben je ervan overtuigd dat organiseren anders kan? Ervaar je dat anders organiseren echter niet vanzelfsprekend is? Voel je je ook wel eens gevangen tussen twee werelden van jouw visie op wat er nodig is en wat ‘de organisatie’ van je vraagt? Heb je behoefte aan het ontwikkelen van je praktijk- en theoretische kennis over veranderingsprocessen? Dan is de Broosz Community of Practice Nieuw Organiseren misschien iets voor jou! Op 23 april 2021 start Broosz de vierde editie. Dit keer een speciale online editie.

Aan de slag met Nieuw Organiseren

De beweging naar Nieuw Organiseren is niet te managen. Het vraagt om een andere kijk op organiseren. En voor wie kiest voor Nieuw Organiseren is praktijkkennis relevant. In dit programma krijg je dan ook geen simpele ‘how-to-do-list’ of een opsomming van ‘de 7 stappen naar Nieuw Organiseren’ aangereikt. Maar maken we, naast theoretische bagage, vooral ruimte voor het verder verdiepen en ontwikkelen van je eigen praktijk en het ontdekken en krachtig neerzetten van je eigen verhaal. Juist nu. Juist in deze tijd.

Voor wie?

De Broosz Community of Practice Nieuw Organiseren is bedoeld voor vernieuwers en interne veranderaars die ervan overtuigd zijn dat organiseren anders kan en die een ambitie hebben bij te dragen aan de ontwikkeling van hun afdeling, netwerk of organisatie. Dat kan zijn in de zorg, welzijn, woningbouw, gemeente, onderwijs, politie. En vanuit diverse rollen: van uitvoerend professionals en beleidsmakers tot managers en interne organisatieadviseurs. De Broosz Community of Practice is bedoeld voor mensen die geïnspireerd zijn door het gedachtegoed van Nieuw Organiseren en Rijnlands Organiseren en die zich verder willen ontwikkelen en verdiepen. In deze community ben je omringd met mensen die eenzelfde ambitie en zoektocht hebben. Mensen die willen ontdekken, leren en experimenteren èn die hun verhaal willen delen.

Onze aanpak?

Het centraal zetten van de eigen veranderpraktijk èn het samen invulling geven aan het programma is uniek aan de aanpak van Broosz. Concreet brengen participanten elke bijeenkomst eigen praktijkkennis in. Daarnaast brengt Broosz en hun netwerk eigen ervaringen en inzichten, theorie en relevante praktijken in op het gebied van organiseren en veranderkunde. Ook sluiten ervaren vernieuwers en voormalig deelnemers aan als tafelheer/-dame en sparringpartner, en delen hun ervaring. Om gevoed te blijven door de denkers van nu organiseren we ook weer een interactief online Webinar met een interessante spreker. Zo ontstaat gaandeweg het programma.

“Ik ben gedragen in mijn zoektocht door een community met mensen die voor vergelijkbare uitdagingen staan. Heel bijzonder om een ‘opleiding’ als community zélf te maken en de rijke opbrengst te ervaren die dat voor me heeft opgeleverd”. – beleidsadviseur bij gemeente

Publiceren over Nieuw Organiseren

Ook ditmaal bieden we deelnemers een platform om hun ervaringen en bespiegelingen te delen met een breder publiek. In deze online versie zijn een aantal podcasts onderdeel van het leerproces!

Interesse en aanmelden?

Download hieronder de brochure voor meer informatie over de aanpak, het proces, data, looptijd en kosten. Direct aanmelden kan via aanmelden@broosz.nl. We nemen dan contact met je op voor een intake. Voor vragen kun je terecht bij Tim Hirschler (tim@broosz.nl | 06 1874 0797), of via ons algemene nummer: 026 3790 815.

Je ontvangt direct na verzenden een link naar de brochure op deze pagina:


    Download het boek ‘Pionieren naar Nieuw Organiseren’

    De publicatie ‘Pionieren naar Nieuw Organiseren’ (2016) is nu beschikbaar als download. We stellen deze publicatie graag ter beschikking als impuls voor vernieuwers, zoekers en doeners die in deze veranderlijke tijd willen herbezinnen, om vanuit stevige principes het Nieuw Organiseren door te zetten. Download het boek ‘Pionieren naar Nieuw Organiseren’ hieronder.

    Pioniers aan het woord

    Dit eerste deel van de trilogie over Nieuw Organiseren geeft de enthousiaste pioniersmentaliteit weer van de periode tussen 2014 en 2016. Gegrepen door het ontdekte gedachtengoed van Nieuw Rijnlands Organiseren gingen pioniers uit de (jeugd)zorg, onderwijs, gemeenten en bancaire sector aan de slag in hun eigen praktijk.

    Deze publicatie geeft een weerslag van wat er gedeeld en ontwikkeld is binnen de Broosz Community of Practice Nieuw Organiseren.

    Een verhalenbundel waarin het Rijnlands denken eenvoudig en helder is verwoord en waarin mensen uit uiteenlopende organisaties hun persoonlijk verhaal doen.

    Ontsluiten van praktijkkennis – een trilogie

    Het publiceren van praktijkverhalen over Nieuw Organiseren is ontstaan vanuit de samenwerking met NSvP, die steun gaf om de praktijkkennis en ervaringen van pioniers breed beschikbaar te maken. Na ‘Pionieren naar Nieuw Organiseren’ verscheen in 2018 ‘De Binnenkant van Nieuw Organiseren’ en in 2020 ‘Doorleven van Nieuw Organiseren’.

    Download het boek ‘Pionieren naar Nieuw Organiseren’

    Je ontvangt direct een e-mail met een link naar het e-book.


      Voorproef Doorleven van Nieuw Organiseren

      Weg van een papieren werkelijkheid

      Door: Marion Koolstra (gemeente Rhenen)

      Marion Koolstra, beleidsadviseur Onderwijs & Jeugdhulp en Sociaal Domein bij de gemeente Rhenen, vertelt hoe haar positie in de gemeentelijke omgeving tot twee keer toe wezenlijk veranderde. Eerst verruilde ze haar passie voor jeugd onbedoeld voor een papieren werkelijkheid. Daarna nam zij het besluit om terug te keren naar die plek waar ze van veel grotere betekenis kan zijn.

      Een ongewenste interne carrièrestap

      Er komt vanuit het Rijk soms (te) veel op je af wanneer je beleidsmedewerker Sociaal Domein bent in een kleine gemeente. Ga er maar aan staan, sinds 2015 kregen we in korte tijd achter elkaar de nieuwe Jeugdwet, de Wet maat- schappelijke ondersteuning en de Participatiewet; en nu komt per 1 januari 2021 de Wet op de Inburgering er weer aan! Hoe doe je dit als je graag werkt vanuit je visie en je passie? Is dit dan nog wel vorm te geven? Mij lukt dat niet.

      Toch krijg ik het dringende verzoek om het Inloop Participatiepunt (IPP) in mijn takenpakket op te nemen. Het is noodzakelijk. En ik denk alleen maar: Dat past niet bij mij. Ik ben met hart en ziel bezig om de jeugdzorg vorm te geven. Bij de jeugd, daar ligt mijn hele leven al mijn drive! Helaas, het aantal uren voor het jeugdbeleid wordt sterk verminderd: bezuiniging.

      De doorontwikkeling van het bestaande inlooppunt ligt stil. Er is een collega overspannen, de samenwerkende partners haken (financieel) af. Worden de bezoekers de dupe? Er wordt naar mij gekeken. Heb ik de keus? ‘Het is tijd voor wat anders’, vindt men. Maar ik vind dat niet. ‘Vervelende taken moeten nu eenmaal ook gedaan worden’, zegt een moederlijk stemmetje dat ik ken van vroeger in mijn hoofd. ‘Bovendien’, zegt mijn leidinggevende, ‘wie moet het anders doen in een kleine gemeente als de onze?’ Ik besluit te onderzoeken of de klus mijn drive verdient. Gewoon, omdat het moet!

      Als een stemvork in trilling gebracht

      Ik bevind me in een impasse. Ik moet wat doen. Ik lees om te beginnen alle beleidsstukken die erover het IPP geschreven zijn. Ik zie alle namen van de vele (ex-)collega’s die de stukken de afgelopen jaren hebben ondertekend. Ik praat met ze, mijn energie lekt weg. Er is te veel geschreven. Ik voel boos- heid: Waarom ik? Mijn hart ligt bij de jeugd! Daar ligt mijn veranderkracht. Dat is mijn hele werkzame leven al zo. Ik zit knel … Ik kan geen kant op. Ik besluit op avontuur te gaan en ik solliciteer bij een andere werkgever. Ik wil weg. Weg van een baan die alleen bestaat in een papieren werkelijkheid. Ik ben op zoek naar een warme levende plek waar ik weer kan stromen, waar ik van betekenis kan zijn vanuit mijn visie en mijn passie.

      Eén stap beloof ik nog te zetten. Ik vind dat ik niet kan oordelen of het nu wat voor mij is of niet, alleen op basis van het lezen van wat beleidsstukken. Ik moet toch minimaal een keer op het inlooppunt geweest zijn om dit hoofdstuk van me af te kunnen schudden. Alleen dan kan ik mijn vlucht naar buiten onderbouwen.

      Als ik vraag wanneer ik bij het inlooppunt terecht kan, blijkt dat niemand van mijn collega’s er ooit geweest is. Gelukkig staan de openingstijden op de website. Het voelt onwennig als ik er ‘zomaar’ zonder afspraak binnenstap. Het raam klappert, de deur staat open. Binnen is het warm, ogen kijken me vragend aan. Ik zie mensen die het niet breed hebben. Mensen die waar-schijnlijk kansen gemist hebben en die hier een kop koffie kunnen krijgen, mee kunnen eten en elkaar kunnen zien, horen en spreken. Ongeacht wie of wat ze ook zijn. Hier lijkt iedereen recht te hebben op zijn beperking. Ik ook! Als een stemvork word ik vanbinnen in trilling gebracht.

      Mijn besluit

      Als ik terugkom in mijn eigen Huis van de Gemeente zie ik alle beleidsstuk- ken schots en scheef op mijn bureau liggen. Het is er koud. Ik besluit de stukken diep weg te stoppen en voortaan elke week gewoon bij het inloop- punt langs te gaan. Ik wil vaker die stemvork vanbinnen voelen trillen. Deze mensen verdienen het dat iemand voor ze gaat. Niet vanachter een bureau, maar op hun eigen plek. Daar waar het gebeurt: bij iemand die voor het eerst aardappels schilt voor de maaltijd, bij iemand die fantastisch kan naaien en dit anderen leert; bij iemand die zin heeft om een moestuintje aan te leggen; bij iemand die anderen ontmoet door een potje te kaarten. Hoezo mensen met problemen? Ik ga ervoor zorgen dat we daar talenten opsporen. Wat willen zij, wat kunnen zij, wat en wie hebben zij nodig? Ik ga met ze in gesprek over hun papieren ‘hulpverleningsplan’. Is dat echt van hen? Gaat dit uit van hun al dan niet diep opgeborgen kwaliteiten en talenten, of beschrijft het vooral de mens met de beperking? Ik vermoed dat er mooie dingen kunnen gaan gebeuren, met en voor deze mensen.

      Ik besluit om mijn eigen kwaliteit in te zetten. Ik ken mijn beperkingen, maar daar heb ik, net als die bezoekers, het volste recht op!

      Ben je geïnteresseerd in de rest van de verhalen? Of lees je graag meer over Nieuw Organiseren? Neem contact met ons op of bestel hier.

      De crisis als motor voor uw schoolontwikkeling

      De Coronacrisis heeft een enorme impact op het onderwijs. Dit is tegelijk een unieke kans, die scholen samenbrengt en ruimte geeft om te experimenteren en daarvan te leren. Leerlingen, docenten en schoolleiders doen unieke ervaringen op. Welke waardevolle lessen liggen daarin besloten? Tim Hirschler van Broosz ondersteunt scholen om dit moment ten volle te benutten.

      Voor een duurzame ontwikkeling van het onderwijs is het cruciaal om samen met betrokkenen betekenis te geven aan de bedoeling van en visie op het onderwijs. De school als professionele leergemeenschap. Hoe zet je samen stappen om betekenisvol onderwijs te verzorgen, nu en in de toekomst? Wat vinden wij goed onderwijs? Hoe organiseren we dat, zo dicht mogelijk rondom het primaire proces, zodat de lerende centraal staat? En hoe werken we samen en maken we samen beslissingen die daaraan bijdragen?

      Reflectie én actie

      We zetten actie-onderzoek in om, in samenwerking met collega’s en andere betrokkenen uit jouw opleiding/school, samen vorm te geven aan concrete stappen in de ontwikkeling van het onderwijs en de school. Actie-onderzoek gaat over het samen ontwikkelen van handelingskennis. Leren door te dóén en daarop te reflecteren. In deze aanpak is er geen sprake van instructie en training, maar draait het om de participatie van deelnemers, hun eigen bijdrage en praktijk.

      Als procesbegeleiders bewaken we de leerruimte en sluiten we aan bij de ontwikkeling van de school. We werken vanuit en voeden een proces met het gedachtengoed van anders organiseren, waarin het Rijnlands Organiseren en Gespreid Leiderschap belangrijke inspiratiebronnen zijn.

      Aanpak

      Ervaart u ook de noodzaak om samen te reflecteren en actiestappen te formuleren om van deze crisis te leren? En zoekt u daarbij begeleiding? Ga met een samenstelling van docenten en schoolleiding en eventueel andere betrokkenen (ouders, leerlingen, bestuur, etc) het gesprek aan, om in een aantal dagdelen concrete stappen te zetten. Om aan te sluiten bij de ontwikkeling van de school bestaan deze momenten grofweg uit:

      • Crisis Debriefing: In kaart brengen van betekenisvolle recente ervaringen van docenten, ouders, leerlingen en schoolleiding.
      • In dialoog: Welke thema’s, vragen en ontwikkelwensen levert dat op en met welke onderwerpen willen we nu aan de slag?
      • Aan de slag: samen formuleren van concrete stappen voor de verdere schoolontwikkeling komend schooljaar.

      Over ons

      Tim Hirschler is partner van Broosz en heeft een achtergrond in de psychologie en onderwijskunde. Hij werkte eerder als docent human resource development op de Universiteit van Twente. Tim is betrokken bij ontwikkel- en veranderprocessen voor mensen en organisaties die de menselijke maat dichterbij willen brengen, en is geïnspireerd door het Nieuw (Rijnlands) Organiseren en het idee van de school als professionele leergemeenschap.

      Johannes Regelink is oprichter van Efico en opgeleid als organisatie-ecoloog. Hij benut de wijsheid uit hoe ecosystemen georganiseerd zijn om organisaties te ontwikkelen. Hij is auteur van het boek: Organiseren als spreeuwen – Praktijk en theorie van een lerende organisatie.

      Zij verbinden zich met elkaar rondom hun gedeelde gedachtengoed, complementaire karakters, en hun ambitie om scholen te helpen om deze crisistijd als een impuls voor hun ontwikkeling in te zetten. Tim’s karakter zet aan tot reflectie, waar Johannes tot concrete actie wil komen. Een mooie combinatie om een groep tot reflectie in actie te brengen.

      Zij zijn actief in zowel het primair- en voortgezet onderwijs als het MBO/HBO.

      Geïnteresseerd?

      Wil je meer informatie over onze aanpak en kosten, neem dan contact op met Tim Hirschler (06-18740797) voor een kennismakingsafspraak.

      Vooraankondiging ‘Doorleven van Nieuw Organiseren’

      Iedere twee jaar organiseren we de Broosz Community of Practice Nieuw Organiseren, een plek waar professionals ervaringen kunnen delen en van elkaar kunnen leren over Rijnlands organiseren. Daar komen een hoop waardevolle lessen uit die we graag met de wereld delen. Daarom schrijven we aan het eind van iedere Community of Practice een boek. Na een lange periode van schrijven, herschrijven en redigeren zijn we trots om aan te kondigen dat het nieuwe boek genaamd ‘Doorleven van Nieuw Organiseren’ 28 mei a.s. gepubliceerd zal worden.

      In het boek delen de deelnemers hun verhalen en ervaringen over het transformeren naar, of werken met Nieuw (Rijnlands) Organiseren. Verhalen over verwonderingen, tegenslagen en overwinningen. Verhalen over de zoektocht naar zingeving. Verhalen over het leren werken vanuit de bedoeling. Hieronder lees je een voorproef.

      Weg van een papieren werkelijkheid

      Door: Marion Koolstra (gemeente Rhenen)

      Marion Koolstra, beleidsadviseur Onderwijs & Jeugdhulp en Sociaal Domein bij de gemeente Rhenen, vertelt hoe haar positie in de gemeentelijke omgeving tot twee keer toe wezenlijk veranderde. Eerst verruilde ze haar passie voor jeugd onbedoeld voor een papieren werkelijkheid. Daarna nam zij het besluit om terug te keren naar die plek waar ze van veel grotere betekenis kan zijn.

      Een ongewenste interne carrièrestap

      Er komt vanuit het Rijk soms (te) veel op je af wanneer je beleidsmedewerker Sociaal Domein bent in een kleine gemeente. Ga er maar aan staan, sinds 2015 kregen we in korte tijd achter elkaar de nieuwe Jeugdwet, de Wet maat- schappelijke ondersteuning en de Participatiewet; en nu komt per 1 januari 2021 de Wet op de Inburgering er weer aan! Hoe doe je dit als je graag werkt vanuit je visie en je passie? Is dit dan nog wel vorm te geven? Mij lukt dat niet.

      Toch krijg ik het dringende verzoek om het Inloop Participatiepunt (IPP) in mijn takenpakket op te nemen. Het is noodzakelijk. En ik denk alleen maar: Dat past niet bij mij. Ik ben met hart en ziel bezig om de jeugdzorg vorm te geven. Bij de jeugd, daar ligt mijn hele leven al mijn drive! Helaas, het aantal uren voor het jeugdbeleid wordt sterk verminderd: bezuiniging.

      De doorontwikkeling van het bestaande inlooppunt ligt stil. Er is een collega overspannen, de samenwerkende partners haken (financieel) af. Worden de bezoekers de dupe? Er wordt naar mij gekeken. Heb ik de keus? ‘Het is tijd voor wat anders’, vindt men. Maar ik vind dat niet. ‘Vervelende taken moeten nu eenmaal ook gedaan worden’, zegt een moederlijk stemmetje dat ik ken van vroeger in mijn hoofd. ‘Bovendien’, zegt mijn leidinggevende, ‘wie moet het anders doen in een kleine gemeente als de onze?’ Ik besluit te onderzoeken of de klus mijn drive verdient. Gewoon, omdat het moet!

      Als een stemvork in trilling gebracht

      Ik bevind me in een impasse. Ik moet wat doen. Ik lees om te beginnen alle beleidsstukken die erover het IPP geschreven zijn. Ik zie alle namen van de vele (ex-)collega’s die de stukken de afgelopen jaren hebben ondertekend. Ik praat met ze, mijn energie lekt weg. Er is te veel geschreven. Ik voel boos- heid: Waarom ik? Mijn hart ligt bij de jeugd! Daar ligt mijn veranderkracht. Dat is mijn hele werkzame leven al zo. Ik zit knel … Ik kan geen kant op. Ik besluit op avontuur te gaan en ik solliciteer bij een andere werkgever. Ik wil weg. Weg van een baan die alleen bestaat in een papieren werkelijkheid. Ik ben op zoek naar een warme levende plek waar ik weer kan stromen, waar ik van betekenis kan zijn vanuit mijn visie en mijn passie.

      Eén stap beloof ik nog te zetten. Ik vind dat ik niet kan oordelen of het nu wat voor mij is of niet, alleen op basis van het lezen van wat beleidsstukken. Ik moet toch minimaal een keer op het inlooppunt geweest zijn om dit hoofdstuk van me af te kunnen schudden. Alleen dan kan ik mijn vlucht naar buiten onderbouwen.

      Als ik vraag wanneer ik bij het inlooppunt terecht kan, blijkt dat niemand van mijn collega’s er ooit geweest is. Gelukkig staan de openingstijden op de website. Het voelt onwennig als ik er ‘zomaar’ zonder afspraak binnenstap. Het raam klappert, de deur staat open. Binnen is het warm, ogen kijken me vragend aan. Ik zie mensen die het niet breed hebben. Mensen die waar-schijnlijk kansen gemist hebben en die hier een kop koffie kunnen krijgen, mee kunnen eten en elkaar kunnen zien, horen en spreken. Ongeacht wie of wat ze ook zijn. Hier lijkt iedereen recht te hebben op zijn beperking. Ik ook! Als een stemvork word ik vanbinnen in trilling gebracht.

      Mijn besluit

      Als ik terugkom in mijn eigen Huis van de Gemeente zie ik alle beleidsstuk- ken schots en scheef op mijn bureau liggen. Het is er koud. Ik besluit de stukken diep weg te stoppen en voortaan elke week gewoon bij het inloop- punt langs te gaan. Ik wil vaker die stemvork vanbinnen voelen trillen. Deze mensen verdienen het dat iemand voor ze gaat. Niet vanachter een bureau, maar op hun eigen plek. Daar waar het gebeurt: bij iemand die voor het eerst aardappels schilt voor de maaltijd, bij iemand die fantastisch kan naaien en dit anderen leert; bij iemand die zin heeft om een moestuintje aan te leggen; bij iemand die anderen ontmoet door een potje te kaarten. Hoezo mensen met problemen? Ik ga ervoor zorgen dat we daar talenten opsporen. Wat willen zij, wat kunnen zij, wat en wie hebben zij nodig? Ik ga met ze in gesprek over hun papieren ‘hulpverleningsplan’. Is dat echt van hen? Gaat dit uit van hun al dan niet diep opgeborgen kwaliteiten en talenten, of beschrijft het vooral de mens met de beperking? Ik vermoed dat er mooie dingen kunnen gaan gebeuren, met en voor deze mensen.

      Ik besluit om mijn eigen kwaliteit in te zetten. Ik ken mijn beperkingen, maar daar heb ik, net als die bezoekers, het volste recht op!

      Ben je geïnteresseerd in de rest van de verhalen? Of lees je graag meer over Nieuw Organiseren? Neem contact met ons op of bestel hier.

      Quote 7

      “Broosz weerspiegelt het authentieke verlangen om de menselijke waardigheid in organisaties (weer) terug te brengen en centraal te stellen. Inspirerend en prikkelend. Aanstekelijk bevlogen. Prettig interactief. Deskundig. Zowel reflectief als praktisch.” 

      Programma Manager, Leergang Regio Amsterdam

      COMMUNITY OF PRACTICE NIEUW TOEZICHT

      Broosz heeft de ambitie om de ontwikkeling van nieuwe vormen van verantwoording en toezicht houden te ondersteunen. Daarom start op 8 april 2020* de derde Community of Practice Nieuw (Rijnlands) Toezicht.

      *In verband met de huidige maatregelen rond het Corona virus, vindt de eerste bijeenkomst online plaats.

      AANLEIDING

      De humanisering van de zorg- en welzijnssector staat in het centrum van het maatschappelijke debat. De uitdaging: het ontbureaucratiseren en het terugbrengen van de menselijke maat. Toezichthouders spelen een cruciale rol in deze beweging. Alleen door de visie en praktijk van toezichthouderschap te vernieuwen heeft deze beweging kans te verduurzamen.

      AANPAK

      Etienne Wenger ontwikkelde de methode Community of Practice. Broosz heeft de gedachtegang achter deze aanpak al een aantal jaren geleden ‘geadopteerd’ om de transformatie van ‘oud naar nieuw organiseren’ verder te versterken. In deze aanpak is er geen sprake van instructie en training, maar draait het om de participatie van deelnemers, hun eigen bijdrage en praktijk. Het faciliteren is gericht op het ‘bewaken’ van de leerruimte, het vraaggericht inbrengen van inzichten, theorie en relevante praktijken op het gebied van organiseren, toezicht en veranderen. Zo ontstaat gaandeweg een programma in co-creatie met de deelnemers.

      DOELSTELLING

      De doelstelling van de Community of Practice (CoP) Nieuw Toezicht in Zorg & Welzijn is om toezichthouders die de noodzaak van humanisering van de zorg- en welzijnssector onderschrijven te inspireren, met elkaar te verbinden en om al lerend van elkaar en van pioniers in het veld de beweging naar humane zorg en toezicht kracht bij te zetten. 

      INITIATIEFNEMERS & RAAD VAN INSPIRATIE

      ‘Met vertrouwen ontbureaucratiseren!’, daar draait het om voor de initiatiefnemers van deze community. Toezichthouders René Hoff van Zorgcentra De Betuwe & ex-JP van den Bent, Eppie Fokkema van Archipel Zorggroep en bestuurder Ruud Klarenbeek van JP van den Bent hebben samen met moderator Jan Smit van Broosz de handen ineen geslagen om die humanisering van het toezicht verder vorm te geven. De Community of Practice wordt verder omringd door een Raad van Inspiratie bestaande uit Bestuurder Annemarie van Dalen van Odion en Bestuurder Ruth Maas van Zorgcentra De Betuwe en Rijnlander van het jaar 2019 en tot slot Jaap van der Mei, adviseur en Rijnlandse gids.

      START 8 april 2020

      De ambitie om de vernieuwing van toezicht in zorg & welzijn te steunen zet Broosz door. Op 8 april 2020 starten we daarom met de derde editie van de Community of Practice Nieuw Toezicht in Zorg & Welzijn

      WAT KUNT U VAN ONS VERWACHTEN?

      • We spreken u graag in een persoonlijk intakegesprek,
      • We organiseren en faciliteren 8 bijeenkomsten gedurende de looptijd van 1,5 jaar 
      • We ondersteunen in het publiceren van praktijk- en ervaringsverhalen van toezichthouders
      • We zijn beschikbaar als sparringpartner voor uw veranderpraktijk
      • We bieden de mogelijkheid deel te nemen aan een netwerk van vernieuwende toezichthouders

      WAT VERWACHTEN WE VAN U?

      • Bereidheid om praktijkkennis te delen en casuïstiek in te brengen
      • Openheid en zonder oordeel luisteren naar andere deelnemers
      • Van harte willen bijdragen aan vraagstukken en dillemma’s van andere deelnemers
      • Enthousiasme met betrekking tot het delen van kennis voor een breder publiek  (eventueel middels een publicatie/verhalen)
      • Het mogelijk kunnen ontvangen en hosten van een groep van ongeveer 15-20 mensen (éénmalig)

      DATA 2020-2021

      • Woensdag 8 april 2020 15:00 – 17:00 uur START – ONLINE
      • Woensdag 17 juni 2020 16:00 – 20:00 uur
      • Woensdag 23 september 2020 16:00 – 20:00 uur
      • Woensdag 25 november 2020 16:00 – 20:00 uur
      • Woensdag 27 januari 2021 16:00 – 20:00 uur
      • Woensdag 31 maart 2021 16:00 – 20:00 uur
      • Woensdag 9 juni 2021 16:00 – 20:00 uur
      • Woensdag 15 september 2021 16:00 – 20:00 uur SLOT

      KOSTEN

      Per individuele deelnemer: € 1.695,- (excl. catering en locatiekosten). Broosz is door het CRKBO geregistreerd als instelling voor kort beroepsonderwijs en is derhalve vrijgesteld van BTW. Het is mogelijk om met meerdere personen uit dezelfde raad van toezicht deel te nemen.

      MEEDOEN EN AANMELDEN

      Heeft u de ambitie om deze beweging verder te versterken? Wilt u zicht krijgen op de kracht en vitaliteit van alternatieve sturings- en toezichtprincipes? Wilt u leren van voorlopers, ondersteund door collega’s en experts en experimenteren met nieuwe vormen van verantwoording en toezicht? Meld u aan en maak uw interesse kenbaar, dan nemen we contact met u op. Dat kan via:
      Jan Smit (06 4827 6374) | jan@broosz.nl
      Tim Hirschler (06 1874 0797) | tim@broosz.nl

      ERVARINGSVERHALEN EN PUBLICATIE
      Lees hier ter inspiratie persoonlijke interviews met Johan Visser en met Cock Aquarius, toezichthouders en deelnemers aan de CoP Nieuw (Rijnlands) Toezicht.
      Lees de publicatie ‘Van Controle naar Dialoog‘. In 2017 verschenen, op basis van de eerste CoP Nieuw (Rijnlands) Toezicht.

      Symposium ‘Kwaliteit als Ervaring’

      Op vrijdag 1 november a.s. organiseert Beelden van Kwaliteit een symposium rond de nieuwe publicatie ‘Kwaliteit als Ervaring’ van Prof. Em. Hans Reinders van 13.30 tot 17.00 uur bij de Colour Kitchen Zuilen in Utrecht. U kunt zich hier direct aanmelden en tickets bestellen. Kosten € 75,00 inclusief het boek. Broosz is er ook bij!

      Narratieve benadering 

      In de langdurige zorg is het denken over kwaliteit van zorg de afgelopen jaren sterk veranderd. Van objectieve indicatoren van meetbare kwaliteit naar een narratieve benadering van kwaliteit als ervaring. Hans Reinders en Lydia Helwig Nazarowa startten in 2009 het project Beelden van Kwaliteit met als doel om anders te kijken naar kwaliteit van zorg en ondersteuning dan tot dan toe gangbaar was. Aanvankelijk in de VG-sector en sinds 2014 ook in de NAH- en de verpleeghuissector.

      Beelden van Kwaliteit

      Inmiddels is Beelden van Kwaliteit een methode van kwaliteitsonderzoek in de langdurige zorg die zorgprofessionals, managers en bestuurders inzicht geeft in hoe het daadwerkelijk toegaat op de locatie of afdeling waarvoor zij verantwoordelijk zijn. Een narratieve aanpak die uitgaat van kwaliteit als ervaring. Met als doel bij te dragen aan de kwaliteit van bestaan van mensen.

      Publicatie Hans Reinders

      Hans Reinders onderzoekt deze verschuiving en het denken waarop ze berust. In zijn nieuwste publicatie ‘Kwaliteit als Ervaring’ aandacht voor zijn onderzoekswerk van de afgelopen jaren. Uitgaande van de langdurige zorg voert hij een pleidooi voor kwaliteitsonderzoek niet ter verantwoording, maar in dienst van de dagelijkse praktijk. 

      Programma en aanmelden

      Naast een interview met de auteur deelt o.a. Annemiek Stoopendaal, onderzoeker en universitair docent aan Erasmus Universiteit, haar inzichten naar aanleiding van een onderzoek dat ze deed naar Beelden van Kwaliteit. Meer informatie over het programma en aanmelden van dit symposium op 1 november kunt u vinden op de website van Beelden van Kwaliteit.

      Betrokkenheid Broosz

      Beelden van Kwaliteit is volop in ontwikkeling. Zeven organisaties uit de ouderenzorg en zorg voor mensen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen hebben de krachten gebundeld. Zij onderzoeken of en hoe er een Beelden van Kwaliteit community kan worden opgebouwd waarin de organisaties op het gebied van kwaliteitsvraagstukken kunnen leren van elkaar, kunnen uitwisselen en gezamenlijk Beelden van Kwaliteit kunnen doorontwikkelen. Broosz is gevraagd dit proces te ondersteunen.


      ‘Met elkaar durven we dapper te zijn’

      Een persoonlijk interview met Cock Aquarius – deel twee van een miniserie interviews met deelnemers van de recent afgeronde Broosz Community of Practice Nieuw Toezicht in Zorg & Welzijn. De zorg- en welzijnssector is hard op zoek naar nieuwe organisatievormen die aansluiten bij kwalitatieve, veilige en betaalbare zorg: minder bureaucratie en hiërarchie, meer menselijkheid en eigen regie van de cliënt en medewerker. Welke vorm van toezicht past hierbij? En wat vraagt dit van de toezichthouders? We polsen toezichthouders zelf, met als tweede in de interviewreeks: Cock Aquarius, zelfstandig ondernemer en toezichthouder BrabantZorg en Abrona.

      ‘Met elkaar durven we dapper te zijn’

      ‘Min of meer bij toeval belandde ik als jongere bestuurder in het toezicht. Ik werd gevraagd, eerst bij een ROC in Heerlen en vlak daarna bij Toneelgroep Maastricht. Het bleken twee uitersten: de eerste was vrij formeel, met bestuurders die forse afstand hielden tot de Raad van Toezicht; bij de Toneelgroep was het heel anders, daar werd ik zo ongeveer als familielid binnengehaald. Van een enigszins los gezelschap waren ze zich aan het structureren tot bedrijf, en in dat proces stelden ze alle expertise en betrokkenheid van de toezichthouders op prijs.’

      Overkoepelende blik

      ‘In die jaren was toezicht vooral controleren, beheersen. Ik zie me in dat prille begin nog vlijtig de foute komma’s uit stukken halen, om vooral te laten zien dat ik de tekst goed gelezen had. Met bewondering bestudeerde ik sommige andere toezichthouders die boven de materie gingen hangen en in één zin de vinger op de zere plekken legden. Intussen heb ik me in alle decennia natuurlijk ontwikkeld, en merk dat juist die overkoepelende blik mijn natuur is geworden, zodat ik snel kan signaleren: wat speelt er? En wat moet er gebeuren om verder te komen?’

      Contact zoeken

      ‘Dat vind ik ook de meerwaarde van toezichthouders: dat je vanuit je distantie én betrokkenheid de hooflijnen kunt doorgronden en de blinde vlekken kunt vullen van de bestuurder die zo diep in de dagelijkse operatie zit. Om dat te kunnen doen, is het de kunst om uit de bubbel daarboven te stappen en je blik te verruimen. Dat is sowieso mijn stijl, trouwens. Ik ben opgeleid als klinisch psycholoog en observeer veel. Ik zoek contact met cliënten en medewerkers, luister, proef snel een sfeer.’

      Meer gesprek

      ‘Bij Abrona, bijvoorbeeld, bezoeken we regelmatig de locaties. Eerst deden we dat met de voltallige Raad, maar daar heb ik een stokje voor gestoken. Het voelde bijna als een koningsbezoek; medewerkers gingen onmiddellijk in het gelid staan zodra we binnenkwamen en dát is nu juist niet de bedoeling. Tegenwoordig gaan we telkens in groepjes van twee en koppelen onze bevindingen terug aan de anderen. Zo overvallen we de medewerkers minder, en voelen zij zich vrijer; er is nu veel meer gesprek.’

      Zoekend

      ‘Ben ik daarmee een “nieuwe” toezichthouder? Als je dat linkt aan dialoog, elkaar goed bevragen vanuit een houding van vertrouwen: ja, dan zeker; dat past bij mij. Maar ik ben wel zoekend in mijn rol. Ik wil mijn verantwoording nemen en waarmaken, en niets over het hoofd zien. Kan dat in een organisatie die vaart op dialoog, verantwoordelijkheid en eigen regie van alle betrokkenen? Dat is een proces van proberen en uitvinden, en daar wissel ik graag van gedachten over met collega-toezichthouders. Voor nu zoek ik vooral naar een balans tussen vertrouwen en controle.’

      Dapper zijn

      ‘Wat ik mooi vind, is dat we in mijn beide Raden een visie op Toezicht hebben geformuleerd, die elementen van nieuw toezicht bevat. Zo stellen we “dat het mag schuren”: dat we een stevig debat niet schuwen, zolang dat niet in de lucht blijft hangen, en daarvoor is dialoog natuurlijk essentieel. Ook hebben we uitgesproken dat we als Raad van Toezicht altijd achter de Raad van Bestuur staan, óók als dat – in organisatiebelang – wil afwijken van knellende protocollen en regels, en mits dat natuurlijk niet de continuïteit in gevaar brengt. Dat zijn bemoedigende stappen, die voor mij de essentie van nieuw organiseren en nieuw toezichthouden bevatten: met elkaar staan we er voor open om anders naar vraagstukken te kijken, om anders te handelen. En met elkaar durven we dapper te zijn.’

      Over Cock Aquarius

      In haar ruim 45-jarige loopbaan, heeft Cock Aquarius (67) vele leidinggevende en adviserende functies in de profit en non-profit sector vervuld. Zo was zij directeur PTT Post Expeditieknooppunt, gaf ze als manager Customer Care bij Vodafone leiding aan de opzet van de call centers, leidde ze de fusie van ontwikkelingsorganisatie Cordaid en was ze bestuursvoorzitter van diverse zorg- en welzijnsorganisaties. Daarnaast is ze altijd actief geweest als toezichthouder, waarvan de laatste jaren bij BrabantZorg en Abrona.

      Interview door: Teus Lebbing

      Interesse?

      Heeft u interesse in deelname aan de derde lichting van deze community of practice groep? De derde CoP Nieuw Toezicht in Zorg & Welzijn start op 27 november 2019. Bekijk de informatiepagina, of neem direct contact op.

      ‘Toezicht houden door diep in de praktijk te duiken’

      Een persoonlijk interview met Johan Visser – deel één van een miniserie interviews met deelnemers van de recent afgeronde Broosz Community of Practice Nieuw Toezicht in Zorg & Welzijn. De zorg- en welzijnssector is hard op zoek naar nieuwe organisatievormen die aansluiten bij kwalitatieve, veilige en betaalbare zorg: minder bureaucratie en hiërarchie, meer menselijkheid en eigen regie van de cliënt en medewerker. Welke vorm van toezicht past hierbij? En wat vraagt dit van de toezichthouders? We polsen toezichthouders zelf, met als eerste in de interviewreeks: Johan Visser, adviseur in de zorg en toezichthouder Zorgcentra de Betuwe en De Wettering.

      ‘Ik duik zo diep mogelijk de praktijk in. Om mezelf te voeden én de bestuurder’

      ‘Vorige week liep ik bij Zorgcentra de Betuwe mee met een team van jonge ROC-studenten. Zij namen allerlei klussen voor hun rekening, die er in de hectiek van alledag al snel bij inschieten: ramen lappen, kopjes thee inschenken, dansen en sjoelen met oudere buurtbewoners, bezoekerswc’s schoonmaken. Ik vond het zo mooi om daarin mee te draaien; om te zien wat er in de dagelijkse praktijk gebeurt, wat dat doet met cliënten en professionals, maar ook met de jongeren die zonder ervaring dit werk doen. Ik voel dan een soort dankbaarheid: dat ik de kans krijg om zo dicht op de zorg te zitten.’

      Niet toetsend, maar spiegelend

      ‘Binnenkort ga ik op pad met nieuwe medewerkers die worden rondgeleid langs alle locaties van Zorgcentra de Betuwe. Zo pik ik telkens een piepklein deel van de organisatie mee, en daarmee: van het echte werk. En dat gebeurt, naar mijn idee, in het contact met de cliënt; bij de momenten waar je ogen van gaan prikkelen, bij het soms ontroerende contact. Als toezichthouder zoek ik bewust die praktijk op; ik duik erin, ervaar, kijk en luister. Zo voed ik mezelf én de bestuurder. Want zo zie ik mijn rol: niet als toetsend, maar als spiegelend. Ik wil scherp krijgen wat er bij de mensen in de instellingen leeft, nagaan wat zij werkelijk belangrijk vinden en nodig hebben, en dat delen met de Raad van Bestuur. Met als doel een ondersteunende en kritische partner te zijn.’

      Open en onbevangen

      ‘Is dit een nieuwe manier van toezichthouden? Voor een “klassieke” toezichthouder die zich meer richt op formele verantwoordelijkheden, procedures en controle misschien wel, maar voor mij niet. Ik ben niet van de krachtige oordelen; ook in mijn adviesrollen heb ik een open, onbevangen, vragende houding. Ik ben geïnteresseerd in de manier waarop zorg wordt verleend, in de verhalen van zorgprofessionals, van patiënten, van leidinggevenden. Zo leer ik hun werkelijkheid van alledag begrijpen, met al zijn weerbarstigheid, keuzes en dilemma’s. En kan ik – in dialoog, en al in- en uitzoomend – meedenken over oplossingen en nieuwe wegen.’

      Van binnenuit

      ‘Mijn hele werkende leven al, kan ik taaie ontwikkeltrajecten met open eindjes goed aan, door altijd weer naar helderheid en verbinding te zoeken, switchend tussen het grote plaatje en het detail. Ik merk nu hoe deze eigenschappen me van pas komen in mijn rol van toezichthouder. Verleden en heden leren dat je de zorg- en welzijnssector niet top-down en vanaf een afstandje verandert, maar juist van binnenuit, bij waar het daadwerkelijk gebeurt. En daar bevind ik me nu eenmaal graag.’

      Spannend spel

      ‘Maar deze manier van zorg vernieuwen en toezichthouden vraagt natuurlijk wel wat. Laat je immers de controle los, dan komen organiseren, besturen en toezichthouden aan op dialoog, betrokkenheid en vertrouwen op elkaars vakmanschap. Daarom schakel ik als toezichthouder, zowel bij Zorgcentra de Betuwe als bij De Wettering, veel met de bestuurders en mede-toezichthouders. Ik deel mijn ervaringen en gedachten en we zoeken steeds het gesprek: doen we de goede dingen, wanneer kijken we een situatie even aan, wat vraagt om handelen en wat vraagt juist om meer ruimte? Dat is een spannend spel dat je scherp houdt met elkaar, en waarin je de balans moet zoeken en vinden, om – al vragend en spiegelend – te kunnen doen wat nodig is. En zo te leren en te vernieuwen, en de beste zorg te leveren.’

      Over Johan Visser

      Na diverse directie- en managementfuncties in de zorg, startte Johan Visser (55) in 2008 met zijn bedrijf Principle Care als veranderadviseur van zorginstellingen. Daarnaast vervult hij twee toezichtrollen: bij leer-werk-zorgboerderij De Wettering (2012) en bij ouderenzorgorganisatie Zorgcentra de Betuwe (2014).

      Interview door: Teus Lebbing

      Interesse?

      Heeft u interesse in deelname aan de derde lichting van deze community of practice groep? De derde CoP Nieuw Toezicht in Zorg & Welzijn start op 27 november 2019. Bekijk de informatiepagina, of neem direct contact op.