Terug naar de bron van de Gestaltfilosofie

01-04-2014

Er vertrekt een vliegtuig naar Griekenland vandaag, 2 april 2014. En ik ga mee. De komende dagen verblijf ik in een klein plaatsje aan zee, Mati, vlakbij Athene, om deel te nemen aan een ‘gathering’ georganiseerd door ‘Gestaltpractioners’. Ik ga daar heen om me te verbinden met vakbroeders die vanuit deze ‘Philosophy for Change’ aan het werk zijn in organisaties over de hele wereld. De deelnemers houden zich bezig met Organizational Development als intern of extern consultant, auteur, onderzoeker etc. Deze ‘gathering’ is gedefinieerd als “people coming together in the same place for a purpose”. Doel van deze samenkomst is te ontmoeten, delen, ervaren, verdiepen en oogsten rondom het werken vanuit de Gestaltfilosofie. En het programma is niet of maar gedeeltelijk ingevuld. Eėn grote open ruimte in de tijd die vraagt om gevuld te worden met waardevolle ontmoetingen, verhalen, bespiegelingen en ervaringen. Daar wil ik bij zijn! Ik ga me deze week dan ook herbronnen. Zo noem ik het maar even. Om mij te bezinnen op mijn vakgebied. En vast en zeker ook om me te oriënteren en te ontwikkelen richting de toekomst.

Wat is dat eigenlijk gestalt?
In mijn werk houd ik me bezig met leren en veranderen vanuit de Gestaltfilosofie. Wat is Gestalt eigenlijk? Daar ga ik nog eens een uitgebreid blog aan wijden. Nu alleen even wat voor mij de essentie van Gestalt is tegen de achtergrond van de grote veranderingen en ontwikkelingen op het moment. Ontwikkelingen die je ziet in onze maatschappij en in organisaties waarin mensen zich steeds vaker uitspreken vanuit een diep gevoel van: “het moet nu echt anders!”. En dan denk ik aan bijvoorbeeld de grote verschuivingen in het sociale domein. Deze tijd vraagt om acteren, experimenteren en stappen zetten. Er gaat echter veel tijd zitten in plannenmakerij en het visualiseren en formuleren van acties. Vanuit de gestaltfilosofie is echter het vergroten en ontwikkelen van ‘gewaarzijn’ of ‘awareness’ het startpunt voor verandering. Gewaarzijn gaat vooraf aan die plannenmakerij. Op het moment dat je ‘het’ weet, kun je dat ‘weten’ niet meer terugdraaien namelijk. Van niet-weten naar weten om vervolgens in actie te komen. Dit ontwikkelen van gewaarzijn is een belangrijke fase van ontwikkeling en groei. Maar wel een fase die aandacht vraagt en vrij fundamenteel is. En ach…daar hebben we geen tijd voor.

Wordt vervolgd…
De komende dagen ga ik die tijd nemen. Een heroriëntatie op mijn vak. Opgeleid als Gestaltpsychotherapeut en beland in de wereld van de werkende mens en zijn of haar neuroses en frustraties, vraag ik mij vaak af hoe ik waardevol kan bijdragen om de wereld een beetje beter te maken. Ik vraag me altijd af: wat is mijn bijdrage dan in dat proces van verandering en verschuiving? En die vraag wordt steeds belangrijker in deze tijd. Hoe kan ik waardevol blijven bijdragen aan processen in een omgeving waarin professionele coaches onder de deur doorkomen en iedereen iedereen coacht en waar de ene veranderkundige nog slimmer lijkt dan de andere? Hoe kan ik in dat veld van collega-veranderaars vorm en inhoud geven aan mijn vak als facilitator en procesbegeleider? Daarom de beslissing om terug naar de bron te gaan, de Gestaltfilosofie, en mij te verdiepen in mijn vakgebied met de hoop dat ik inspiratie vind om door te gaan met dit prachtige vak van leren, veranderen en ontwikkelen. Het vooruitzicht dat ik daarbij kan staren over een blauwe zee en kan genieten van de Griekse zon vervult mij met een gevoel van intens geluk. Wordt vervolgd.

Georgette Kempink – April 2014